Woensdag 19 december, had ik dan weer eens een ernstige hartritme stoornis die niet weg wilde gaan. De huisarts gebeld, maar dat hielp niet, volgens mij moet je eerst dood zijn voor dat de medewerkers van de Molenhoek in actie komen. Als je dan de cardiologie belt in het Zuyderland. Je moet eerst bij de huisarts zijn. En dan steeds meneer ik krijg er de kots van. Heb ik maar eens een klacht ingediend, zal niet helpen, maar je moet toch iets.

De huisarts die haar vrije dag had een mail gestuurd  en dat werkte, was die op haar vrije dag dan toch gekomen. Na onderzoek werd er een ambulance gebeld, ik bedoel maar, als er niets aan de hand was ga je geen ambulance bellen. Nee het water stond al in de longen. 

In de ambulance, hebben ze geprobeerd een infuus aan te leggen en bloed te prikken, dat ging niet. Op de Intensive Care, waar je dan terecht komt, hebben ze dat ook met 3 mensen geprobeerd, maar ook die kregen het niet voor elkaar. Uiteindelijk na ik weet niet hoeveel steken in mijn arm, kreeg men dan toch nog 1,5 buisje er uit. Om 18:00 uur kreeg ik een pil en werd om het kwartier de bloeddruk gemeten. Na 1,5 uur zou de pil moeten werken. Die bloeddruk was 6 maal goed. Iedereen keer een bovendruk rond de 125 en een onderdruk  rond de 75, wat wil eens mens meer. Maar na 1,5 uur was het hart nog steeds niet tot rust gekomen. Dus ze men haalde de bloeddrukmeter weg en zei dat ik een nacht kon blijven, zodat men de dag erna het hart zou resetten. Dus men bood mij aan wat te eten en of ik TV wilde kijken. Is goed zei ik. Heb ik nog naar Zembla zitten te kijken naar de transgender spijtoptanten. Waar ik me kapot aan geregeld heb, over al die leugens. 

Op het einde komt een arts naar me toe en zegt tegen mij, mevrouw Crutzen U kunt naar huis. Naar huis vroeg ik verbaasd, ja het hart slaat weer normaal. Het medicijn werkt toch. 

Ik ben altijd al wat langzaam geweest, blijkbaar is dat ook zo bij medicijnen.  Nu was die hartritme stoornis al de dag van te voren begonnen, zag ik op mijn iPhone. Want ik heb een Applewatch, die mijn hartslag bij houdt. 

Waar het vandaan komt weet men niet. Maar het kan weer terug komen, dus heb ik het medicijn meegekregen, alleen voor als het weer gebeurd. Buiten de Betablokker die ik al heb en de bloedverdunner. Die ze eigenlijk al altijd hadden meoten geven, want door toediening van kunstmatig hormoon wordt het bloed dikker, staat in de bijsluiter van Androgel. En wie weet ligt het daar wel aan. Maar het kan ook erfelijk zijn, mijn moeder is geopereerd aan het hart, mijn vader had een hart probleem en zijn moeder en broer ook. 

Nu lag ik daar op de intensive care en omdat ik een nacht moest daar blijven. Een verpleegster komt bij me en vraagt of ik TV wilde kijken, dat wilde ik wel. Na wat zappen was er Zembla op de TV. Zembla had een reportage over spijtoptanten. het hele programma was er op gebaseerd, dat het constateren van Gender dysforie natte vinger werk was. Dat vond ik nu helemaal niet.  Ik vond dat ze over zorgvuldig te werk gingen. Had ik die 2 mails niet per toeval bewaard, dan was het niet door gegaan, terwijl ik er van overtuigd ben dat ik vrouw ben. Ik voel me ook hartstikke goed nu ik vrouwelijk hormoon heb. Eindelijk van het moeten af. terug naar mijn oude gevoel waar ik 51 jaar in geleefd heb. Ja ik ben een stuk emotioneler geworden, maar had ik dat vroeger ook niet, toen moest ook ook om de kleinste emotie huilen, tot ergernis van een totaal emotieloze ouders, die vonden dat ik een huilebalk was.

Er was een spijtoptant, die vond dat hij hartritmestoornissen had gekregen van het vrouwelijk hormoon. Nou dat kan niet want ik had ze bij zowel het mannelijk als vrouwelijk hormoon, dat heeft gewoon met een erfelijke belasting te maken denk ik. Ze was ook dik geworden. Dat ben ik ook, wat dikker geworden, maar dat wordt veroorzaakt door de Bètablokker die ik krijg en zij krijgt die ook als je hartritmestoornis hebt, het hart wordt rustiger gehouden, waardoor je energie verbruikt. Daar zijn 2 oplossingen voor, meer bewegen en minder eten. Laat de suiker uit je voedsel weg en je zult zien dat je het ook weer zo kwijt bent al die overtollige kilo’s. 

Die jongen in het programma die een versnelt traject had doorlopen, kon ik niet van zeggen dat het een spijtoptant was zo te zien was hij heel blij met zijn mannelijk hormoon. Zou die wel hebben geweten dat hij misbruikt werd door het programma van Zembla? Weet je en dan laten ze een ontslagen psycholoog aan het woord, omdat ze haar zin niet had gekregen was ze weggegaan en daar is Valerie voor in de plaats gekomen. En hoe vaak heb ik haar niet vervloekt, omdat ik vond dat het te langzaam ging, waar ik maar wil zeggen dat de psycholoog die is weggegaan uit haar nek zat te lullen.  Onzorgvuldig kan ik niet zeggen. 

Ik heb 7 sessies gehad. Psychologische onderzoeken, voor het intake ook nog onderzoeken via internet.  Dus ook een intake gesprek. In de zevende sessie 2 psychologen in een kruisverhoor (hoezo onzorgvuldig)  na dat gender dysforie was geconstateerd nog een sessie om een rapport te maken voor het team, want uiteindelijk beslist niet de psycholoog alleen er over.  Men wist voor dat het team besliste dat ik geen operatie wilde, omdat ik blaasretentie heb. En seks nooit belangrijk voor me is geweest. Ik ben nu eenmaal zonder hormonen opgegroeid, als Klinefelter.

Veel Transgenders hebben het niet gemakkelijk in de maatschappij. De acceptatie is niet gemakkelijk, ik merk dat zelf ook. Als persoon ben ik niet verandert, doe dezelfde dingen die ik vroeger ook deed, ik voel me alleen een stuk beter en daar gaat het toch om, om mijn gevoel. Eindelijk kan ik mezelf zijn. Maar de meeste mensen zijn conservatief ze willen je altijd blijven zien zoals je was. Je moet wel hun verandering accepteren, maar de verandering van mij accepteren ze niet. Het meest ergerlijke vind ik al die mensen die zeggen dat ze wel even langs komen en dan toch niet komen. Waar zijn ze bang voor, dat hun ik hun nu opvreet. 

Ik doe gewoon de diepingen die ik altijd al wilde doen en die ik vroeger niet durfde te doen, de beer is los, of moet k zeggen de berin is los. Maak me ’s morgens op, soms verf ik me mijn lippen, heb me 2 jassen gekocht, vrouwelijke, een nieuwe bril, moet ik nog krijgen, overigens, mijn haren worden binnen binnenkort om getoverd in een vrouwenkapsel, laat mijn oogwimpers verven en mijn wenkbrauwen eindelijk vrouw. 

Weet je Zembla moet eens reportage maken over de onzorgvuldigheid hoe ze met Klinefelters omspringen. Psychologische begeleiding, vergeet het maar. Persoonlijkheidstest vergeet het maar. Hoeveel Klinefelters zullen er niet zijn die gewoon vrouw zijn, maar door de medici in het mannen wereldje geduwd, tegen wil en dank, omdat ze gewoon vrouw zijn. Het kan ook niet anders. Dat halve mannelijk gen stelt toch niks voor. Nu ben ik maar een mozaïek en bij mij overheersen het vrouw gevoel. Dan is dat zeker bij een XXy, XXXy en beslist bij een XXXXy. 

Hoe kan het zijn dat ik de enige Klinefelter ben op dit moment, die vrouw wil zijn. Onvoorstelbaar. Maar wat wil je als 2/3 van de Klinefelters niet weet dat hij een Klinefelter is. Hoeft je niks te verwonderen. Ook de ambulance mensen wisten niet wat het syndroom van Klinefelter is. Nu wel. 

Kom ik in Heerlen bij Douglas aan de kassa, heb me net een lipgloss gekocht, van 37,95, geef ik het af aan de kassa juffrouw, zegt die tegen me: Een cadeautje meneer. Heb ik haar mijn ID kaart laten zien, want daar staat op dat ik een mevr. ben. Had ook oog make up op, gezicht make up, een vrouwen jas aan. Ik voelde me zwaar beledigd.

Het was de eerste keer bij Douglas of er een vervolg komt betwijfel ik.

Waarom zegt men gewoon niet: Kan ik u helpen. Dat maak je niet van zulke blunders. Gender neutraal noemen ze dat. want er is meer op deze wereld, dan alleen man en vrouw.

Bij de Etos in Heerlen doen ze dat nu, want daar zei ook eens iemand meneer tegen me, waarop ik zei, ik ben geen meneer, maar een mevr. Zeg toch geween kan ik u helpen, dan kun je nis verkeerd doen. En zo gaat dat daar nu. 

Als ik met de ligfiets onderweg ben, dan heb k geen spijkerbroek aan, maar een naadloze broek in de winter vaak een skibroek, want die is lekker warm. Een BH gaat ook niet, want de sluiting drukt en dat doet pijn. Een sport BH van mijn maat bestaat niet. 

Natuurlijk is het niet gemakkelijk, het omdenken. 

11 oktober toen ik mijn ID kaart kreeg bel je bedrijven op waar je nog onder de oud ID staat. Mijn verzekeringsadviseur, stuurde ik een mail met een kopie van de ID kaart. Kan het nog duidelijker. Vandaag kreeg ik een mail met geachte meneer Crutzen. Daar kan ik me kwaad om maken, bel ook meteen op.

Bel je een bedrijf op welke dan ook. In de date base sta ik op als mevr. Maar toch steeds meneer, ondanks dat ik dan zeg dat ik een mevr. ben. 

Ja mijn stem is mannelijk, maar hier wonen 2 dames in de straat, zware rokers, die hebben een zwaardere stem als ik heb, hoe doen die dat? 

Ook zo iets. Je hebt van die mensen die voortdurend zeggen, ja ik km langs deze week, deze maand, maar komen, vergeet het maar. Ze zeggen wel zo van we discrimineren niet, maar ze doen niks anders. Terwijl het enige wat verandert is is het hormoon wat ik krijg. Dat heeft wel invloed op me, natuurlijk. Ik ben rustiger geworden en ik heb een veel beter gevoel. Weg is de druk van het steeds wat moeten. Maar over me heen lopen laat ik niet, maar dat deed ik ook niet voor de testosteron periode. 

Ga ik met de hond wandelen, kom ik Paul tegen. Paul is homofiel. En Vivienne Lipstick op, nee Paul lipgloss, maar dan vraag ik me af doet hij dat bij elke vrouw. Ik loop dan maar door, want mijn hond trekt aan de riem. 

Ik heb eens geschreven dat de oudere generatie het er maar moeilijk mee heeft. Maar die zijn wel duidelijk. Er zijn er die je negeren, maar er zijn er ook die gewoon met je omgaan zoals ze dat vroeger ook deden, ze gaan met me om als mens, niet als vrouw of meneer. Dat zou iedereen moeten doen. 

Soms kom je mensen tegen die in een korte periode ontzettend belangrijk voor me zijn geweest.

Zo was dat ook bij Ingrid van Ijselstein, want zo leerde ik haar kennen ergens in de jaren 90 op een assertiviteit cursus. Nu bleek al gauw dat wij assertief genoeg waren. Het klikte wel tussen ons, veel lange gesprekken gevoerd. Tijdens de pauzes. Na de cursus raak je iemand uit het oog zo gaat dat. Ik raak overspannen, de zoveelste burn-out op de hogeschool.  Op een heel slechte dag voor me dat ik echt zwaar down was, gaat plotseling de telefoon. Ik neem op, hier met Ingrid hoorde ik aan de andere kant, Ingrid? Ja ingrif zei ze je weet wel van van de assertiviteitscursus. Heb je vandaag tijd vroeg ze, ja zei ik, dan kom ik even langs. Is goed zei ik. Is het niet vaak zo dat als de nood het hoogst is is de redding nabij. En zo was dat toen ook. In een klap voelde ik me weer goed. Ingrid kwam langs. Ik weet niet meer waar het precies over ging maar ik meen dat haar moeder was overleden, plotseling nog op een jonge leeftijd. De oorzaak weet ik wel nog, dat was een trombose. Ze had het nog over een vriend waar ze niet zeker van wist of ze daar mee moest verder gaan, maar uit de advertentie zie ik dat ze mijn raad heeft gevolgd. Tot slot stelde ze voor om mensen van de cursus van een paar jaar geleden nog eens ergens te gaan eten, om te zien hoe het met ze ging, dat was de eerste keer dat ik een reünie organiseerde . Dat hebben we gedaan, samen. Het was een goede afwisseling voor ons beide. En daarna nooit meer iets gehoord van Ingrid, maar dat was wederzijds. Heb wel nog vaak aan haar gedacht, hoe zou het zijn met Ingrid. Vaak als ik weer een dipje had. Mooie herinneringen aan een bijzonder mens. Nu weet ik waar ze is. ook te jong overleden, net als haar moeder.

De dag erna deze advertentie, en dan kijk je naar zijn geboortedatum, 3 dagen jonger. Potverdorie dat is schrikken. Guido was een kunstenaar die ik leerde kennen in 1989, toen Frans Savelsbergh me vroeg om een film te maken over een tentoonstelling van KIK. KIK was een groep kunstenaars die in Kerkrade woonde. Guido was daar een uitzondering op, want Guido woonde in Bingelrade  en was zelfs niet in Kerkrade geboren. Frans Savelsbergh, woonde ook wel in Simpelveld, maar was in Kerkrade geboren. Je hebt van die mensen waar het meteen mee klikt en dat was zo ook met Guido, of dat er in zat dat we bijna even oud waren, wie zal het zeggen, ik had altijd het idee dat hij een stuk ouder was als ik ben.  Over dat 10 jaar achterlopen heb ik als eens eerder een stukje over geschreven. Maar ik zag ook een stuk jonger uit als Guido, dat moet ik zeggen. Guido was een van de weinige kunstenaars, die zijn kunst ook aan de mens kon brengen. Dat ontbrak bij vele anderen , vond ik. Daar kreeg je toch meer de indruk dat het “hobby” was, terwijl dat niet zo was, want iedereen probeerde er van te leven. 

Voor Guido maakte ik ook privé opnamen van zijn kunst, ik heb nog opnamen van een tentoonstelling die hij heeft gehad in de Nor in Heerlen, die toen nog op de Geertstraat zat. Ook trok ik mee met een groepje van die een performance hielden en daar maakte ik dan video opnamen van en af en toe foto’s.

Helmaal rechts is Guido, bij de tweede foto staat hij helemaal rechts, samen met zijn levenspartner Joyce.

Onderaan een Video van de kunstenaars met hun performance, voor het stadhuis in Kerkrade. N.a.v. het WMC in dat jaar.  Deandere kunstenaars zijn Frans Savelsbergh (ook al overleden), Maria Stams, Drummer is Theo Hansen, Violist is Paul Winckens.