Om wat meer bekendheid te geven aan het leven van mij als transgender plaats ik de Blog die ik op de website heb staan over mijn geboorteafwijking het Syndroom van Klinefelter ook op deze site. Hoe tolerant bent U als lezer t.a.v. van transgenders? Een Transitie dus de overgang van Man naar Vrouw duurt 3 jaar. Na die 3 jaar kun je je laten opereren, dus de penis laten verwijderen en een vagina laten maken, borsten vergroten enz. Niet iedereen doet dat. Of ik het ga doen, hangt van mijn gezondheid af.
De regels om in Transitie te mogen gaan zijn streng. Je mag niet roken, geen alcohol nuttigen en geen drugs gebruiken.
Tijdens een transitie kun je je baardharen laten verwijderen, dat doe ik, een zeer pijnlijke bezigheid die niet verdoofd wordt. Dat verwijderen van de haren duurt zeker 3 jaar.
In die 3 jaar moet je als vroiuw gaan leven. Kleden als vrouw, opmaken enz. Maar dat is geen moeite voor me, ik geniet er zelfs van. Ja het is wel kostbaar, want mijn hele garderobe moet ik vernieuwen.
Gelukkig is er een winkel op de Heerlerbaan bij het winkelcentrum van Renata een vriendin van me, Renata's Festo, buiten het herstellen van kleren verkoopt ze ook tweedehands vrouwenkleding. Daar kon ik dan ook zonder dat je je hoeft te schamen even kijken wat je maten zijn. En wat mooie kleren uitzoeken en passen ze niet, dan kunnen ze altijd passend gemaakt worden.

Zooltjes

%29 %415 %2019, %RDefauwes, Hanssen, Koenen, Orto2000, Pauwels., PouwelsPermalink
Orthopedische schoenmakers in Heerlen, ik denk dat ik ze allemaal gehad heb. In 1999 kreeg ik een hond. Daar moet je mee wandelen. Al snel bleek dat dat een probleem was. Ik ging naar mijn toenmalige huisarts dhr. Palmen. En hij meende dat ik platvoeten had, ik werd naar het ziekenhuis gestuurd en de orthopedische schoenmaker Defaules mat schoenen aan, die voor geen meter zaten. Ik had op wandelschoenen gevraagd en kreeg lakschoenen voor een balzaal. De specialist dwong hem om nieuwe schoenen te maken, maar ook die waren verkeerd, dus ik ging naar een anderen schoenmaker. Die maakte goede schoenen, totdat hij begon te experimenteren. Dat liep mis, ik had binnen de kortste keren een binnenminiscus ontsteking. Vandaag ging ik naar een schoenwinkel in Heerlen Pieds sur terre. Die konden er ook niks van, ik kon nog altijd niet lopen. In de nobelstraat in Heerlen, ben ik geweest naar Pouwels, ook die bakte er niks van, toen naar Hanssen op de Molenberg. Die begon weer met schoenen en maakte weer hoge schoenen, terwijl ik lage wilde. Ik ben ook nog bij ortho 2000 geweest in Maastricht daarna, en volgens hun had ik eerst platvoeten en 5 jaar daarna had ik holvoeten, maar lopen kon ik nog steeds niet. Vanaf 2011 had ik zelfs een scootmobiel nodig om me te verplaatsen. Een 4 jaar geleden, werd ik attent gemaakt dat in Welten er nog iemand zat een Koenen. Baat het niet, schaadt het niet, dacht ik, slechter kon het niet worden. Die maakte zooltjes waar ik op kon lopen. En dan begint een heel lang traject van revalidatie, die tot op heden voortduurt. Ik kan nu een stukje lopen, niet te ver, moet wel met bandages lopen, maar het gaat. Deze week weer nieuwe zooltjes gekregen, die nu de hele voet dempen. Lopen fantastisch, moest wel ook de schoenen vernieuwen, het tweede paar lowa’s dit jaar al 180 euro per paar. Want Lowa is een schoen die me stabiliseert. Ik heb maar heel smalle voeten en lange smalle benen. Ik had me een skinny broek gekocht, maar die is nog te wijd. Uiteindelijk bleek Koenen in Welten toch de beste orthopedische specialist te zijn, want na 20 jaar kan ik weer een beetje lopen. Ik pak nu elk jaar nieuwe zooltjes, ze kosten me niks, omdat ik een top verzekering heb, dus ik betaal daar ook de premie voor.  
Viviënne
Comments

41 weken.

%21 %968 %2019, %RPersoonlijkPermalink
3 Augustus 1951 was een vrijdag. De vroedvrouw moest op vakantie de dag erna, maar ik was nog niet geboren. Ze hebben de weeën opgewekt en 10 uur in de avond kwam ik dan. Vandaag in Nieuwsuur dat een kind na 41 weken geboren moet zijn, na 42 kan het dodelijk zijn voor de baby. Klinefelters zijn sowieso zwakker dus na 42 had ik bij de baby’s kunnen zijn die dan vroegtijdig kunnen overlijden. Ik heb al eens eerder beweert dat ik verwekt ben in het weekend van 15 oktober 1950, omdat mijn ouders op 16 oktober van de wet waren getrouwd en mijn vader die dag, een maandag, hoogstwaarschijnlijk vrij heeft gehad. Als ik nu terug reken, dan zijn dat 41 weken. Potverdorie, door een stom toeval heb ik geluk gehad, dat de vroedvrouw op vakantie moest. 
Viviënne
Comments

Geen brood geen kaas II

%19 %500 %2019, %RPermalink
Gisteren maar eens naar de winkel gegaan en me wat meer groente gehaald met vezels er in. Prei, knoflook, uien, vinken, selderij de steel en de bladeren, zorgen voor een betere stoelgang, het nadeel, ik krijg er steevast pijn in een aanhecht spier van in mijn knie. Maar altijd een laxeermiddel gebruiken is niet goed. Ik heb het geweten vannacht de winderigheid was enorm. Ben benieuwd of de stoelgang nu beter wordt. 
Mijn ontbijt bestaat uit linzen en rijst. Dat geeft energie. Ik had een diëtist gecontacteerd die ik begin dit jaar gehad heb, maar die gaat weg bij het bedrijf, waar hij werkt. Heb ik dus niks aan. Ga dan toch maar eerst naar Irene Lelieveld. Is misschien ook beter voor de veganist die ik nu ben. Moet we een gaan uitzoeken, waar ik ook noten kan krijgen, waar geen suiker bij toegevoegd id. Bij de Lidl doen ze suiker toevoegen aan hun verpakte noten. Dat is schandalig. De suiker is totaal overbodig en is puur bedoeld om ook dat tweede zakje leeg  te eten. We moeten met z’n alle minder suiker gaan eten, daar is maar 1 oplossing voor. Elk product waar suiker in zit in prijs ver vierdubbelen, door een belasting maatregel. Dan is het zo afgelopen met die onzin en verdient de staat er ook wat aan, daar kunnen ze alle diabetespatienten van betalen, die door het toedoen van suiker ontstaan zijn, maar ook hartaandoeningen, ontstaan door suiker. Maar ook door brood. Dat van het brood wordt hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt, door alle genetische manipulaties die men met granen gedaan heeft. Het meel van vandaag is niet meer het meel van vroeger. En waar halen ze het vandaan.  Als je gaat zoeken op internet over hartritmestoornissen en brood, dan kom je al snel uit dat brood helemaal niet goed is.. ik moet ook zeggen dat nu een paar problemen zijn opgelost. Mijn nagels breken niet meer af. Daar had ik de laatste tijd last van, ik heb geen zuurbranden meer.  Ik heb minder pijn aan mijn tanden. Ik onderhoud mijn tanden goed. Ik heb een waterpik om alles tussen de tanden te verwijderen met een waterstraal, werkt goed. 
Nadeel is zoals gezegd mijn stoelgang. 
Viviënne
Comments

Geen brood geen kaas

%17 %429 %2019, %RPersoonlijkPermalink
Nu ik weet dat ik van brood hartritmestoornissen krijg ben ik gestopt met brood eten. Maar nu doet zich 2 problemen voor. Ik heb een superslechte stoelgang en ik eet maar 1087 calorieën en dan moet ik ook nog gebakken aardappelen maken, die voor 500 calorieën staan, wat ik normaal nooit doe. Ik krijg pijn aan mijn darmen van aardappelen. Ik eet dus veel te weinig. Ik heb geen honger. Dat is het niet. Maar dat wat ik eet, is te eenzijdig en blijkbaar te weinig. Kaas had ik een paar dagen weggelaten, en toen ik het weer ging eten, smaakte het niet meer. Ben nu veganist. Val wel af, kan niet anders, bij een verbruik van 2500 calorieën per dag. In 1979 zat ik tegen een anorexia aan, dat gevaar ken ik. Woog toen 63 kg bij 181 cm.  Ik moest stoppen met afvallen, van de specialist, want het ging de verkeerde kant op.  
Viviënne
Comments

Waarom werd ik onterfd.

%16 %545 %2019, %RPersoonlijkPermalink
Ik moet toch nog eens gaan opschrijven, waarom ik onterfd was en hoe het eigenlijk is.  Ik bedoel als je iemand onterfd, omdat hij iets heeft waar hij niks aan kan doen, geboren met Klinefelter, dan ben je een barbaar en heb je totaal geen gevoel. Maar toch speelt die Klinefelter een grote rol. Ook dat men dit al weet voor mijn militaire dienst. Van kleins af aan ben ik in dat gezin van ons een minder mens geweest. Dat valt aan te tonen door het feit dat ik overal buiten gesloten werd, het zware werk wat ik moest doen en het fysieke geweld wat ik altijd moest incasseren. De zus die na mij komt heeft ook altijd veel fysiek geweld ondervonden, maar die heeft ook als kind veel gekwakkeld met haar gezondheid, blijkbaar hadden mijn ouders een probleem met kinderen die in hun visie niet perfect waren, die kostte te veel tijd. Geduld was niet aanwezig in dat gezin. 
We schrijven het jaar 1987. In 1988 zouden mijn ouders 40 jaar getrouwd zijn. Dat alleen klopte al niet, want ze waren 16 oktober 1947 getrouwd voor de wet. Daar werd totaal aan voorbij gegaan. Dat werd ook niet gevierd. Het enige wat telde was het trouwen in de kerk. Dat was vreemd. Enerzijds hing hun het katholieke geloof de keel uit anderzijds hielden ze vast aan de gebruiken van dat zelfde geloof.
Tussen kerst en nieuwjaar kwam men bijeen in Voerendaal bij mijn tweede zus, om te bespreken wat men ging doen bij dat veertig jarig huwelijksfeest. Wat ik niet wist, was dat alles al geregeld was. II ging dus met de gedachte, dat je ideeën kon spuien, het gesprek in en de voorstellen van mij werden weggehoond. Dat kan ik zelfs aantonen, want zonder dat zij niet wisten, liep mijn videocamera mee tijdens dat gesprek, ik had hem vergeten uit te zetten.  
Een van de feiten van hun was het maken van een boek. Iedereen kon daar een vrije bijdrage aan leveren, behalve ik. Ik kreeg gezegd wat ik moest bijdragen. Aan dat feit kun je zien, dat ik dus niet voor vol aangezien werd en als een debiel behandeld werd. 
Ik was 10 jaar eerder geslaagd voor leraar wis- en natuurkunde, dat maakte niks uit. In hun visie was ik een debiel. Dus het feit dat ik geboren ben met Klinefelter moeten ze geweten hebben van voor militaire dienst. Het zat in de opvoeding en iedereen deed er aan mee om mij als een achterlijk persoon te behandelen. In 1987 was ik 36 jaar. Ik bedoel maar. 
Ik deed natuurlijk niet wat zij wilde, want ik zag mezelf niet als een debiel. Ik woonde 3 jaar niet meer thuis en had een andere visie op mezelf, maar ook op de anderen in het gezin gekregen. Ik kreeg steeds meer in de gaten, hoe onderdrukt ik was geweest in de 34 jaar dat ik thuis gewoond had. 
Toen het boek gepresenteerd werd op de huwelijksfeest was uiteindelijk 80% van het boek mijn bijdrage. Want het werd in hoge mate een fotoboek. En ik had al die foto’s ontwikkeld. Alleen in de colofon stond niet mijn naam. De ergste belediging tot nu toe in mijn leven. Toen ik vroeg waarom. Kreeg ik als antwoord van de samensteller Felicitas Crutzen, ik had niet gedaan wat zij gezegd had. Befel ist Befel , de Duitse roots deden hun werk.  Onbegrijpelijk, wel mijn foto’s gebruiken, maar niet mijn naam vermelden. Ongehoord, ik heb er nog steeds geen woorden voor. 
10 Jaar later, zouden mijn ouders dan 50 jaar getrouwd zijn. In de tussentijd kwam ik bijna niet meer thuis en met mijn broer en zussen had ik gekapt. Ik kreeg desondanks toch een uitnodiging, waarop ik reageerde, dat ik alleen kwam, als de belediging van 1988 gecorrigeerd werd, want het had geen nut, om daar voor spek en bonen te zitten en het risico te lopen dat me dat een tweede keer zou overkomen. Ik moest mezelf in bescherming nemen. 
Er kwam nog een zus bij me op bezoek, met haar man, om me te overtuigen toch maar te komen, maar de zus die had moeten komen, Felicitas Crutzen, de veroorzaker, die kwam niet. Ze had niet geleerd om fouten toe te geven. Bij haar waren mijn ouders helikopter Eltern, en dat brak haar op. Ze ging er vanuit dat zij nooit de schuldige was, het waren altijd anderen. Dat idee had mijn moeder ook altijd, maar zij was ook samen met haar zus Tila de jongste van het gezin van 15 kinderen. Mijn oma was 43 jaar toen ze mijn moeder kreeg. En je weet hoe ouder dat je wordt, hoe toleranter dat je dan kan worden in sommige dingen van de opvoeding. Dat zie je wel vaker terug komen. Heb het onlangs nog meegemaakt in mijn eigen omgeving. Die kinderen met zulke opvoeding worden tirannen of ze raken aan de drugs, of ze zitten hun hele leven bij de psycholoog, omdat het leven toch anders in elkaar steekt. 
Maar goed. In maart 2002 overleed mijn vader. In oktober van dat jaar ontdek ik in het dossier, dat ik geboren ben met het syndroom van Klinefelter. De afhandeling van de belastingen van het overlijden van mijn vader ging over hobbels. 
Ik kreeg van mijn moeder een leeg briefje gestuurd waar ik een handtekening op moest zetten. Dat hadden ze nodig om de belastingen te kunnen afhandelen. 
Dat deed ik niet natuurlijk. Maar daar aan kun je zien, dat ik niet voor vol werd aangezien. In 2002 was ik 50 jaar oud. 
Ik vroeg aan mijn moeder telefonisch de stukken, testament en financieel overzicht, dat kon ze makkelijk geven, want had ze niet gezegd, toen mijn vader overleden was, dat er niks was aan geld, behalve het huis. Ze moest dus iets te verbergen hebben, dat ze me het overzicht niet mee stuurde. 
Ik had een Apple club in die tijd, 4 van die leden toen werkte bij de belastingen. Eentje belde ik op en vroeg kun je me het telefoonnummer geven van de chef die daar over gaat. Die ik kreeg ik en belde hem op. Het was ook nog toevallig een vriend van de persoon die ik kende. Dus die ingang was gemakkelijk. Ik legde de man van de belastingen uit wat er aan de hand was en hij verzekerde me dat er niets werd goedgekeurd, als mijn handtekening er niet bij was en als ik niet een kopie had gestuurd naar hem van het stuk wat ik onderschreven had, want een handtekening kun je ook vervalsen. Een paar weken verstreken en ik hoorde niks. Toch nog maar eens de belastingen bellen. Ze hadden het wederom ingestuurd, maar het was afgewezen, omdat mijn handtekening niet in orde was. Of hij niet gezet was, of dat ze hemd vervalst hadden, laat ik in het midden. Feit was, dat ze geen kopie van mij hadden gekregen. Dus op grond daarvan werd het afgewezen. 
Maar nu had de belastingen een tijdslimiet op de aangifte gezet. Dus ze moesten wel. Op een avond ging de telefoon. Mijn moeder aan de lijn. Ik kon Ben Savelsbergh bellen, de schoonbroer die met mijn oudste zus getrouwd is. 
Ik heb 7 keer moeten bellen voordat hij me eindelijk te woord stond en me mededeelde dat ik niks kreeg, ik kreeg geen stukken. Dat zullen we nog wel eens zien, Klootzak, zei ik tegen hem en legde de hoorn op. Ik zette mijn computer aan en schreef mijn moeder een brief. 
Daarin zette ik dat ik, nu ze helaas van plan waren mij geen stukken te willen geven, voor mij geen andere keuze over bleef, om mijn advocaat de opdracht te geven naar de rechter te stappen,  om een rechterlijke procedure op te starten. Ze moest 1 ding niet vergeten, de kosten van het proces waren voor haar rekening, want ik kreeg altijd gelijk, bovendien moest zij voor de rechter verschijnen en niet mijn schoonbroer, want dat was geen familie in de zin van de wet, daar kon ze zich niet meer achter verschuilen. En zie binnen 2 dagen had ik het testament en het overzicht. Daar stond in dat men totaal aan geld 240.000 euro had en daar kwam het huis nog bij. Het is naderhand verkocht voor 120.000 euro dus samen bij elkaar 360.000 euro. Hoezo er was niks. Van al dat geld bleef ongeveer 40.000 euro over toen mijn moeder stierf. Daarvan kreeg ik het erfdeel van mijn vader, want die was overleden voor de tijd, dat men een kind kon onterven. Dat men mij onterfde, kwam door de website meende de notaris mij te vertellen, dat is niet zo. Men heeft mij onterfd door het feit van dat ik niet op de vijftig jarige bruiloft ben geweest en door het feit dat ik dat overzicht wilde hebben van het kapitaal, dat er was toen mijn vader overleed. 
Ze hebben het er door gejast. Iedereen had een pasje er werden tegelijkertijd boekingen gedaan in Nijmegen en in Kerkrade, zag ik in een afschrift. 
Mijn zus Cecilia, zelf professor op de Open Universiteit in Heerlen, dus een salaris waar je stijl van achterover sloeg, vierde elk jaar haar verjaardag, op kosten van mijn moeder, dat deed ze op grootse wijze, daar werd een zaal voor gebeurd. Die zelfde Cecilia betaalde er ook het jaarabonnement van de schouwburg in Heerlen van. Ze kochten de 5 zussen en mijn moeder hun sexy lingerie bij een lingeriezaak op Terwinselen, die afschriften zag ik altijd langskomen. Ze hadden het blijkbaar nodig om de spanning in hun huwelijk te houden. Vlak nadat mijn moeder overleden is, is de zaak failliet gegaan, dat was wel grappig aan het verhaal. In ieder geval hebben ze met hun zevenen 320.000 euro opgemaakt en het meeste met hun zessen. De kleinkinderen hebben geen schenkingen gehad, want die kwamen ook nog regelmatig voorbij. Hadden die schenkingen gehad, dan was er niks meer over geweest. Blijkbaar was er ruzie in de familie. Het zou me niks verwonderen. Want toen we nog voor 1968 in de Maarstraat woonde hadden de twee oudsten al altijd ruzie met elkaar. Er waren 2 executeurs aangewezen in het testament, die deden het allebei niet. Blijkbaar waren die verhoudingen ook niet in orde. Degene die me die poot wilde uitdraaien was Cecilia die van dat schouwburg abonnement. Dat was nota bene de zus die ik geholpen heb als enige in de familie, toen haar man haar liet zitten en van de een op de andere dag vertrok met een andere vrouw. Dat werd me ook nog verweten door de anderen.  
Ook Felicitas, die me vervolgde om mijn website van internet te krijgen was de zus waar ik in mijn jeugd het meeste voor gedaan had, had ik haar niet ooit het leven gered, toen ze die zware astma aanval kreeg en met haar halsoverkop naar een arts reed in mijn auto. Ze waren er allebei niet meer geweest, want Cecilia liep met zelfmoord neigingen rond zo depressief was ze in die tijd. 
Ze leken allebei het meeste op de familie van mijn vader. Dat karakter hadden ze ook. Ze gingen over lijken. Gewetenloos. Maar dat waren er wel meer. Pak je nu die Ben Savelsbergh, die schoonbroer. Ik leende hem het geld, om een auto te kopen, die hij nodig had, kon naderhand wel smeken om het terug te krijgen, mijn vader moest nog tussenbeide komen, omdat hij niet wilde terug betalen. 
Ik maakte altijd de auto’s voor hem, ik regelde dat hij altijd een hoge inruil had, voor als hij een nieuwe kocht, en toch lieten ze het allemaal toe dat ik zo vernederd werd. Voor mij nog steeds onbegrijpelijk. 
Toen ik gepensioneerd werd heb ik mijn oude bankrekeningen afschriften weggegooid. De tranen sprongen me in de ogen, van de uitgaven die ik voor hun deed en de dingen die ik voor hun organiseerde. Dat viel allemaal weg, toen ik in 1988 niet in dat boek stond en zij het niet wilde corrigeren. Dat is me kwalijk genomen en daarom ben ik onterfd. De slaaf had ontslag genomen, zonder een afkoopsom te betalen. Daar kon men niet tegen. Ik zou en moest gestraft worden. Op 1 juli 2003 werd dat mogelijk en toen is dat meteen gedaan. Ik ben mijn website pas begonnen in augustus 2003. die stond doordat ik de truckendoos van Google beheerste al vrij snel boven aan in die tijd. In 2005 kwam ik met mijn site bij Brinkhost terecht en die trok zich niks aan van de Politicus Felicitas Crutzen, die haar macht misbruikte om mij van internet te krijgen. Wethouder voor GroenLinks notabene een partij waar je zulke malversaties niet van zou verwachten. Gewetenloos dus. De vrijheid van meningsuiting werd me ontnomen. Het grootste goed. 
En alles is het gevolg van dat syndroom van Klinefelter dat ooit ontdekt is geweest toen ik nog een kind was, wat verzwegen is door mijn ouders, omdat elk kind perfect moest zijn. Dat was ik niet, dus telde ik niet mee. Deze behandeling is bewust en onbewust in de hersen geslopen van al die ander 6 kinderen en het is er nooit meer uit gegaan en zal dat ook nooit meer doen. Het zullen altijd kleingeestige mensen blijven. Die niet open staan voor het andere. 

 Zo ik ben het weer eens kwijt.

Viviënne
Comments

In memoriam

%13 %316 %2019, %RGarage, KerresPermalink
Gisteren zag ik bij Mensenlinq een advertentie van het overlijden van Huub Lux. 64 jaar was hij geworden. Nu wist ik van de toevallige ontmoeting met Jo Debets, dat hij op sterven lag. Mede eigenaar van Janssen Kerres zag ik in een tweede advertentie staan. Van 1972 tot ergens in 1974 heb ik bij Kerres gewerkt, als eerste monteur. Ik was 20 jaar toen ik daar begon op 3 januari van dat jaar. Net uit militaire dienst ontslagen en 14 dagen eerder bij Kolenburg. Ik ging van 300 gulden naar 600 gulden per maand en daar hoefde ik niks voor te doen, omdat geld te krijgen bij het sollicitatie gesprek. De tweede week dat ik daar werkte ging ik al samen met Jo Debets op cursus in Amsterdam bij de importeur van Renault. Ik was aangenomen voor het diagnose station, dat in 1972 geïntroduceerd werd bij Renault in Nederland. De opzet van het repareren van auto’s werd veranderd in dat jaar en ik was een van de pioniers, van dat systeem een kolfje naar mijn hand. Dat is nog steeds zo, open staan voor nieuwe dingen. 
In de vakantie van 1972 maakte ik kennis met Huub samen met zijn broer Ger deden ze vakantiewerk in de garage. Proeven aan het vak automonteur, want ze deden allebei een opleiding om chef te worden in een garage. De zaak was van zijn vader en eens zouden de zonen het roer overnemen. Eigenlijk hebben ze het vak geleerd bij de generatie monteurs die er toen werkte. Nu heb ik niet zoveel te maken gehad met Huub, die liep bij Jo Debets mee. Zijn jongere broer Ger liep met mij mee, op het diagnose station en in de garage. 
Naderhand toen hij de directeur was bij garage Kerres in Kerkrade, liep ik nog wel eens binnen. Dat ging een tijdje goed, totdat hij mij de deur uitzette, ik hield de monteurs van het werk af. Niets was minder waar, want ik hielp altijd iedereen met kleine dingen. Dat heb ik hem toen wel kwalijk genomen. Want af en toe een beetje kletsen met de kameraden van vroeger deed me goed in een tijd dat ik werkloos was, er een beetje bij horen. Ik ben er daarna ook nooit meer gekomen. Toen de boekhouder Siem met pensioen ging hebben ze een reünie gehouden, dat was in 1996 meen ik me nog vaag te herinneren. Ook toen heb ik niet met Huub, zitten te kletsen, maar met zijn broer Ger, was ook wel logisch, want die heb ik het vak geleerd. Ik meen me wel nog te herinneren dat Huub rookte en Ger niet. Altijd filter sigaretten rookte Huub, dat was beter meende hij.
Bovendien is de garage niet de gezondste omgeving om in te werken, de garage in Kerkrade was compact. Daar kreeg je ook als kantoor mens veel rotzooi in je longen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij aan longkanker overleden is. 

Viviënne
Comments

Allergie test.

%07 %315 %2019, %RPermalink
Een allergie test gaat tegenwoordig met bloed prikken. De strip op de arm is voorbij. Gisteren was ik gaan bloed prikken. In afwachting daarvan leef ik op groente linzen en zilvervliesrijst. Omdat mijn stoelgang zo slecht is was ik gaan kijken waarden aan kan liggen. Te weinig eten is een van de oorzaken. Nu ben ik een gaan uitrekenen hoeveel calorieën ik dan wel niet eet. Dat zijn er rond de 1200 op 1 dag. Dat is weinig. Gisteren had ik een verbruik van een 2500 volgens mijn iphone. 10 km gefietst en 5 km gelopen. Het fietsen is weliswaar met een e-bike, maar je komt te bewegen en bij mijn ligfiets rijdt hij niet uit zichzelf als je rustig ronddraait, hij ondersteunt alleen maar. 
Voel ik me nu slapjes? Totaal niet. Ik heb meer power dan ooit. Van brood werd ik moe. Ik slaap ook de hele nacht door, in tegenstelling met de tijd dat ik brood at, dan moest ik 3 maal in de nacht eruit om te plassen. Gisteren morgen om 6.00 uur at ik een bakje rijst met rode linzen en een bakje groenten. Daar heb ik, zonder honger gevoel, tot 16:00 uur op geteerd, maar wel 4 km gelopen en 10 km mee gefietst. Normaal val ik doodmoe op de bank als ik 10 km fiets. Totaal geen last van moeheid. Op dit dieet val ik beslist af, dat kan niet anders. 
Als ik Coeliakie zou hebben, dan wordt niet het probleem, dat je overal rekening mee moet houden wat je eet, maar het probleem wordt, hoe krijg ik voldoende calorieën binnen, want eens houdt het op. Ik heb nu nog voldoende aan vet op mijn ribben, maar binnen 2 -3 maanden is dat weg met dit dieet en dan. Ook al zou ik geen Coeliakie hebben, brood kan ik nooit meer eten, want daar krijg ik die hartritmestoornissen van. Suiker gaat ook niet. Dat laatste is niet erg, want ik proef nu meer. Geen steenvruchten. Geen aardbeien. Van aardappelen krijg ik zuurbranden, merkte ik, ik had meteen zak meegenomen. Ik denk dat ik er gebakken aardappeltjes van maak. Dat kan calorieën loos. Je moet ze dan eerst koken. Een dag laten staan en dan bakken. Dan verandert het zetmeel in iets wat niet dik maakt. Van vet wordt je sowieso niet dik.  Maar eerst de allergietest afwachten. Tot die tijd leef ik op linzen rijst en groenten. Helemaal veganistisch.  
Viviënne
Comments

Ziggo

%06 %808 %2019, %RZiggo.Permalink
Weet je wat me het meeste ergert, opbellen naar een bedrijf. Vandaag stond op mijn TV dat ik de rekening van Ziggo niet betaald had, terwijl ik een automatische incasso heb. Dan bel je eerst de administratie, ik krijg altijd mensen met een buitenlands accent, die nauwelijks Nederlands kennen. Waarom, ik heb er geen idee van, en dan zegt ze ook nog kunt u wat duidelijker praten, ik hoor u niet, moet je beter luisteren, antwoord ik, potverdomme gisteren een nieuwe IPhone gekregen en dan geen goed geluid, dat kan bijna niet, maar er zat wel een ongelofelijk echo op de lijn. Toen er geconstateerd was dat mijn rekeningen betaalt was werd ik doorverbonden met de technische dienst. Terwijl de buitenlandse geen titel gebruikte, kreeg ik nu weer een die voortdurend meneer tegen me zei, terwijl ik op sta als mevr., ik corrigeerde de haar en stelde de vraag waarom spreekt u me aan met meneer, terwijl ik bij jullie op sta als mevrouw. Als antwoord kwam, Meneer, ik dacht dat u een meneer was. Ik heb opgehangen, meteen, want bij ziggo werken blijkbaar alleen maar domme mensen. 
Viviënne
Comments

Bloed prikken in het Zuyderland

%06 %572 %2019, %RPermalink
Vandaag ging ik bloed prikken in het Zuyderland om te kijken waar ik allergisch, of intolerant voor ben. Nummer 86, dat was ik, moest naar kamer 3. Daar zat een jonge man, net afgestudeerd van het HBO medisch analist. Toen hij mij zag en op de papieren keek liep hij meteen weg, ik moet even iets vragen zei hij. Ik wist het al. Er stond mevrouw op het formulier. Potverdorie, ik had me toch opgemaakt, had die jongen soms star, of hoe zit dat en of ik mevr. Was had hij toch ook aan mij kunnen vragen. Maar goed, hij kwam terug en ik zei tegen hem een beetje lacherig en ben ik mevr. Crutzen, hij schrok dat ik hem door had, je kunt maar beter even vragen meende hij te moeten zeggen, niet begrijpende hoe beledigend dit is. Ik zeg hoeveel ervaring heb je met prikken, niet veel zegt hij, ik zeg dan haal maar iemand er bij met ervaring. Dat deed hij, er kwam een andere man. Die vroeg wie ik was. Ik zeg ik ben Viviënne Crutzen geboren op 3 augustus 1951 en sinds 11 oktober 2018 vrouw. Dat moest ik zelf weten daar was ik vrij in. Weer een beetje rare opmerking, maar goed. Bij het zien van mijn arm pakte hij een dunnere naald en toen ging het vanzelf. Ik hoop dat ze wat geleerd hebben allebei transgenders kunnen ook bij hun komen bloed prikken. 
Viviënne
Comments

Coeliakie

%31 %384 %2019, %RCoeliakiePermalink
Gisteren werd ik gebeld door de huisarts assistent, of ik de afspraak niet wilde verzetten 20 minuten eerder. Ik vroeg waarom, dan konden ze had meer tijd nodig. Zou er toch geloof gehecht worden aan mijn suggestie van het feit dat ik coeliakie heb. 
Kijk voor mij is het duidelijk. Het is ook meetbaar lees ik op de site van het UMC. Want dan heb je een verhoogd aantal antilichamen. Dat is te meten in het bloed. Het is alleen jammer, dat niemand in die 9 jaar dat ik er over geklaagd heb op dat idee is gekomen. Zouden ze het niet standaard moeten doen, denk ik dan maar. 
Ik heb het geluk dat ik een goed analytisch vermogen heb, omdat ik een wiskundige ben, maar ook om het feit dat ik ooit automonteur was. Daar heb ik geleerd te luisteren naar klanten en hun klachten om te zetten naar het zoeken van de bron, van het probleem, ik heb zelfs ooit een zenuwinzinking gehad, omdat ik een probleem van een lekkende koppakking van een Pegout 504 niet kreeg opgelost. Uiteindelijk bleek er een haarscheurtje in de cilinderkop te zitten, waar ze achter kwamen door een röntgenfoto van de cilinderkop te maken. Kijk we hadden meteen een nieuwe cilinderkop er op kunnen zetten, maar dat werd niet gedaan, als je het kon repareren werd het gerepareerd. 
Zoeken naar de bron dat mis ik bij veel huisartsen. Vaak, vooral de mannelijke, staan de huisartsen klaar met een recept voordat je binnen bent. 
Cliënten serieus nemen in de klachten, daar draait het om. 
Ik heb zo vaak geklaagd over pijn in mijn darmen, werd afgedaan als zenuwachtigheid. Toen ik testosteron kreeg, zeiden ze, dat de vermoeidheid zou afnemen, het tegendeel bleek waar te zijn. Het werd alleen maar erger. Geen energie meer hebben. Een paar km fietsen was genoeg, om doodmoe thuis te komen en uren te slapen. 
Zoeken naar de bron. Wij gaven ook niet de klanten een paraplu als er een lek in de auto was. We zochten naar het lek. Daar was apparatuur voor, akoestisch, met licht. De klant ging niet de deur uit voordat het gevonden en gerepareerd was. Zoeken naar lekkages in de carrosserie, was de moeilijkste van alle problemen. Paraplu’s hebben we nooit gekocht voor de klant. 
De bron bij mij is de glutenintollerantie of ook wel Coeliakie genoemd. 
Het kan niet anders. Als ik brood eet krijg ik de hartritmestoornissen. Het brood in de morgen wordt geblokkeerd en de hartritmestoornissen wordt geblokkeerd door de bètablokker, ik kreeg het vorig jaar dan wel hartritmestoornis, maar toen had ik maar 25 Mg metrapolol nu heb ik de dubbele dosis. Maar in de loop van de dag wordt de werking minder. En als ik dan in de middag een boterham eet gaat het mis. 
Och ja de lactose intolerantie is een gevolg van de Coeliakie, las ik op internet. En in al die tijd is er geen enkele arts geweest die het idee heeft gehad om bij mij de verhoogde antilichamen te meten. Ik moet het corrigeren het is een paar maal gemeten in militaire dienst. Het bezinksel was toen 24 in plaats van 8 dat werd geweten aan acute reuma. Dat het na een peneceline kuur van 6 jaar nog steeds te hoog was, daar werd niet bij stil gestaan. Een Klinefelter heeft nu eenmaal allerlei ontstekingen, altijd. Daar moet je je niet druk om maken. 

 Uiteindelijk heeft de nieuwe AppleWatch er toe bij gedragen dat ik het al leek heb kunnen opsporen. Eindelijk kon ik aantonen, dat ik een hartritmestoornis kreeg na het eten van brood. De darmwand is blijkbaar in de loop van de jaren zoo dun geworden, dat de opname van vooral suikers te snel gaat en door de enorme stijging van de suikerspiegel, krijg ik dan die hartritmestoornissen. 
Gisteren heb ik me rijst gegeten, ik had nog een pak basmatie staan. Ik heb geen hartritmestoornissen gekregen, ondanks dat daar ook heel wat koolhydraten in zitten. Rijst heeft geen gluten.  Ondanks dat het een graansoort is. 

Viviënne
Comments